Idi na sadržaj

Miroslav Krleža

Izvor: Wikicitati
Miroslav Krleža
Rođenje07. juli 1893.
Zagreb, Hrvatska
Smrt29. decembar 1981.
Zagreb, Hrvatska
Miroslav Krleža (1953)
  • "Govoriti o starim sramotama uvijek je poučno…"
  • "I mjesečina može biti pogled na svijet."
  • "Ljudi se međusobno varaju, lažu jedni drugima u lice, obmanjuju se laskanjem i prozirno pretvorljivim udvaranjem, a to im često pošteno ljudski izgleda nerazmjerno hrabrije, nego da jedni drugima kažu golu istinu. "
  • "Može se, kad se hoće, ako se hoće tako, da pucaju kosti onima koji tako neće."
  • "Mrak i najružniju ženu pretvara u zagonetnu lutku."
  • "Riječi... spajaju ljude kao mostovi, stvarajući u isto vrijeme između čovjeka i čovjeka nepromostivosti vrlo često dublje od najmračnijega ponora."
  • "Zakoni stoje slijeva i zdesna
ko granitne stijene visoko do neba.
(...)
I tako čekam da se sve raspline:
te granitne stijene, ta smrt na logu,
da kažem zbogom svijetu, čovjeku i bogu." (Čovjek osuđen na smrt)
  • "Svi mi nosimo zastave, ali su najteže borbe u sutonu kad se osjećaju sakriveni zakoni života kao olovo i kada je teža teška kao grob." (Monolog gnjila čovjeka - lirski motivi u prozi)
  • "Evropa je danas kuća samotna u kojoj Zločin spi." (Proljeće hiljadu devet stotina i osamnaeste)
  • "Bijeda se vuče blatom, krvavi bagoš pljuje,
ugriz je bijede bijesan ko ugriz krvave kuje." (Mržnja)
  • "Tebi, o, gluposti ljudska, udaram himnu o bubanj,
(...)
Danas paseš ko krava nad grobom glupe Evrope,
ne umijući drugo nego mahati repom." (Tebi, o, gluposti ljudska; 1919.)
  • Gdje naivni su oni glupi dani
kada smo, davno tome, sanjali
o leopardski, zmijski otrovnoj,
o zlatnoj, čudnoj, tajanstvenoj Evropi?
(...)
Evropa leži mrtva." (Evropa godine tisuću devet stotina četrdeset i druge)
  • "-Mi danas nijesmo više što bijasmo ko djeca,
naivna, glupa, lirska, slijepa djeca;
mi danas znamo jedno, a to je to što znamo:
i logika da ima giljotinu." (Evropa godine tisuću devet stotina četrdeset i druge)
  • "-Mi danas nijesmo više što bijasmo ko djeca,
mi danas znamo jedno, a to je to što imamo:
poezija da nije zlatna ribica
u kristalnome lancu tihe lirske sobe,
ni tamjan slatkih riječi u gubici krvnika." (Evropa godine tisuću devet stotina četrdeset i druge)