Razlika između verzija stranice "Esad Zgodić"
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
m Vraćene izmjene korisnika Pseudokratija (razgovor) na posljednju izmjenu koju je napravio 109.175.51.241 |
No edit summary oznake: mobilno uređivanje mobilno veb-uređivanje |
||
| Red 5: | Red 5: | ||
|datum rođenja=1950. |
|datum rođenja=1950. |
||
|mjesto rođenja=Goražde, BiH |
|mjesto rođenja=Goražde, BiH |
||
|datum smrti=9. mart 2014. |
|||
|mjesto smrti=Sarajevo |
|||
}} |
|||
* "Kada [...] ''znamo'' što koncepcijski jeste [[Ustav|ustavni]] [[patriotizam]], što su njegove suštinske komponente i političke svrhe te da je, ustvari, što je i najvažnije, riječ o jednoj ''idealno normativnoj'', a nedeskriptivnoj, nepozitivističkoj i neoperativnoj, ''zamisli'', onda bi protagonosti ove ''ideje'' u Bosni i Hercegovini trebali odgovoriti i na pitanje: spram kojeg bi ustava, ''osim Dejtonskog ustava'', građani mogli ''gajiti'' ustavni patriotizam, zaslužuje li, uz to, ''Dejtonski ustav'' Bosne i Hercegovine ''patriotsku odanost'', ili bi, nasuprot tome, prije bilo ''patriotski'' raditi na njegovoj ''sporazumnoj'' a radikalnoj reviziji ili, čak, potpunoj zamjeni novim ustavom? Ne bi li, zapravo, patriotska privrženost ''tom ustavu'' – a imajući u vidu njegovo porijeklo, njegove primarne ''promirotvorne'' funkcije kao i ''sve ono'' što je s njim sankcionirano te legalizirano kao rezultat agresije i što je s njim u ''državno'', odnosno ''teritorijalno uređenje'' i ''politički režim'' instalirano kao nedemokratsko i protulibertansko – bila privrženost ''ratnim plijenovima'' protagonista ratova protiv Bosne i Hercegovine kao države. A na njoj se, toj privrženosti, ne može, osim u nužno privremenom i prisilno pragmatičnom smislu, insistirati, ona je suštinski nemoguća, iracionalna i nehumana, poriče htijenja pravde, prava, slobode i ljudskog dostojanstva [...] Zar se, dakle, od građana može tražiti da prihvate, grade i prakticiraju ustavni patriotizam kao patriotizam prema takvom ''čudovišnom Dejtonskom ustavu''?" (''Ustavni patriotizam za Bosnu i Hercegovinu'') |
* "Kada [...] ''znamo'' što koncepcijski jeste [[Ustav|ustavni]] [[patriotizam]], što su njegove suštinske komponente i političke svrhe te da je, ustvari, što je i najvažnije, riječ o jednoj ''idealno normativnoj'', a nedeskriptivnoj, nepozitivističkoj i neoperativnoj, ''zamisli'', onda bi protagonosti ove ''ideje'' u Bosni i Hercegovini trebali odgovoriti i na pitanje: spram kojeg bi ustava, ''osim Dejtonskog ustava'', građani mogli ''gajiti'' ustavni patriotizam, zaslužuje li, uz to, ''Dejtonski ustav'' Bosne i Hercegovine ''patriotsku odanost'', ili bi, nasuprot tome, prije bilo ''patriotski'' raditi na njegovoj ''sporazumnoj'' a radikalnoj reviziji ili, čak, potpunoj zamjeni novim ustavom? Ne bi li, zapravo, patriotska privrženost ''tom ustavu'' – a imajući u vidu njegovo porijeklo, njegove primarne ''promirotvorne'' funkcije kao i ''sve ono'' što je s njim sankcionirano te legalizirano kao rezultat agresije i što je s njim u ''državno'', odnosno ''teritorijalno uređenje'' i ''politički režim'' instalirano kao nedemokratsko i protulibertansko – bila privrženost ''ratnim plijenovima'' protagonista ratova protiv Bosne i Hercegovine kao države. A na njoj se, toj privrženosti, ne može, osim u nužno privremenom i prisilno pragmatičnom smislu, insistirati, ona je suštinski nemoguća, iracionalna i nehumana, poriče htijenja pravde, prava, slobode i ljudskog dostojanstva [...] Zar se, dakle, od građana može tražiti da prihvate, grade i prakticiraju ustavni patriotizam kao patriotizam prema takvom ''čudovišnom Dejtonskom ustavu''?" (''Ustavni patriotizam za Bosnu i Hercegovinu'') |
||
| Red 13: | Red 12: | ||
*"[Može se], u odnosu na ''običajni patriotizam'', uočiti ''novum'' teorija ustavnog patriotizma: ''ustavni patriotizam'' kao ''patriotizam spram slobode'' podrazumijeva da ''politička privrženost građana'' racionalno, dakle, bez velikih i zaluđujućih strasti, bez začaravajućeg političkog fanatizma, nacionalnih historijskih imaginarija ili servilnog pozivanja na sakraliziranu naciju, ''treba da pripada'' ustavno definiranim normama, vrijednostima i procedurama na kojima počiva ''dinamičko oblikovanje'' zajedničkog života građana – i to svih građana bez obzira na njihove individualne identitete i grupne (vjerske, kulturne, ideološke, rasne, etničke ili nacionalne) pripadnosti – unutar liberalnog i, istovremeno, demokratskog poretka ili ustroja savremenih država. / Imajući u vidu ove ''suštinske diferencije'' između ''običajnog'' i političkih teorija ''ustavnog patriotizma'', kažimo: ono što iz koncepcija ustavnog patriotizma možemo, kao inspiraciju i orijentir, ''preuzeti'' jeste njihova, što implicitna, a što eksplicitna, ''zamisao'' da se na teorijskoj razini patriotizam ''oslobodi zlotvornih iracionalizma'', što ih u historijskim praksama producira ''običajni patriotizam'' sa svojim psihoafektivnim, moralističkim, religijskim i ideološkim sadržajima kao i sa svojim sakralizacijama i mistifikacijama nacionalnih historija, nacija, nacionalnih identiteta, država i njihovih tvorevina. Sa stanovišta te ''zamisli'' možemo koncepte ustavnog patriotizma shvatiti i kao jedan od ''vrijednih oblika racionalne kritike običajnog patriotizma''." (''Ibid.'') |
*"[Može se], u odnosu na ''običajni patriotizam'', uočiti ''novum'' teorija ustavnog patriotizma: ''ustavni patriotizam'' kao ''patriotizam spram slobode'' podrazumijeva da ''politička privrženost građana'' racionalno, dakle, bez velikih i zaluđujućih strasti, bez začaravajućeg političkog fanatizma, nacionalnih historijskih imaginarija ili servilnog pozivanja na sakraliziranu naciju, ''treba da pripada'' ustavno definiranim normama, vrijednostima i procedurama na kojima počiva ''dinamičko oblikovanje'' zajedničkog života građana – i to svih građana bez obzira na njihove individualne identitete i grupne (vjerske, kulturne, ideološke, rasne, etničke ili nacionalne) pripadnosti – unutar liberalnog i, istovremeno, demokratskog poretka ili ustroja savremenih država. / Imajući u vidu ove ''suštinske diferencije'' između ''običajnog'' i političkih teorija ''ustavnog patriotizma'', kažimo: ono što iz koncepcija ustavnog patriotizma možemo, kao inspiraciju i orijentir, ''preuzeti'' jeste njihova, što implicitna, a što eksplicitna, ''zamisao'' da se na teorijskoj razini patriotizam ''oslobodi zlotvornih iracionalizma'', što ih u historijskim praksama producira ''običajni patriotizam'' sa svojim psihoafektivnim, moralističkim, religijskim i ideološkim sadržajima kao i sa svojim sakralizacijama i mistifikacijama nacionalnih historija, nacija, nacionalnih identiteta, država i njihovih tvorevina. Sa stanovišta te ''zamisli'' možemo koncepte ustavnog patriotizma shvatiti i kao jedan od ''vrijednih oblika racionalne kritike običajnog patriotizma''." (''Ibid.'') |
||
==Djela== |
==Djela== |
||
Verzija na dan 9 juni 2015 u 18:39
{{Infokutija biografija| |ime=Esad Zgodić |slika= |tekst uz sliku=bosanskohercegovački politički teoretičar |datum rođenja=1950. |mjesto rođenja=Goražde, BiH
- "Kada [...] znamo što koncepcijski jeste ustavni patriotizam, što su njegove suštinske komponente i političke svrhe te da je, ustvari, što je i najvažnije, riječ o jednoj idealno normativnoj, a nedeskriptivnoj, nepozitivističkoj i neoperativnoj, zamisli, onda bi protagonosti ove ideje u Bosni i Hercegovini trebali odgovoriti i na pitanje: spram kojeg bi ustava, osim Dejtonskog ustava, građani mogli gajiti ustavni patriotizam, zaslužuje li, uz to, Dejtonski ustav Bosne i Hercegovine patriotsku odanost, ili bi, nasuprot tome, prije bilo patriotski raditi na njegovoj sporazumnoj a radikalnoj reviziji ili, čak, potpunoj zamjeni novim ustavom? Ne bi li, zapravo, patriotska privrženost tom ustavu – a imajući u vidu njegovo porijeklo, njegove primarne promirotvorne funkcije kao i sve ono što je s njim sankcionirano te legalizirano kao rezultat agresije i što je s njim u državno, odnosno teritorijalno uređenje i politički režim instalirano kao nedemokratsko i protulibertansko – bila privrženost ratnim plijenovima protagonista ratova protiv Bosne i Hercegovine kao države. A na njoj se, toj privrženosti, ne može, osim u nužno privremenom i prisilno pragmatičnom smislu, insistirati, ona je suštinski nemoguća, iracionalna i nehumana, poriče htijenja pravde, prava, slobode i ljudskog dostojanstva [...] Zar se, dakle, od građana može tražiti da prihvate, grade i prakticiraju ustavni patriotizam kao patriotizam prema takvom čudovišnom Dejtonskom ustavu?" (Ustavni patriotizam za Bosnu i Hercegovinu)
- "[Može se], u odnosu na običajni patriotizam, uočiti novum teorija ustavnog patriotizma: ustavni patriotizam kao patriotizam spram slobode podrazumijeva da politička privrženost građana racionalno, dakle, bez velikih i zaluđujućih strasti, bez začaravajućeg političkog fanatizma, nacionalnih historijskih imaginarija ili servilnog pozivanja na sakraliziranu naciju, treba da pripada ustavno definiranim normama, vrijednostima i procedurama na kojima počiva dinamičko oblikovanje zajedničkog života građana – i to svih građana bez obzira na njihove individualne identitete i grupne (vjerske, kulturne, ideološke, rasne, etničke ili nacionalne) pripadnosti – unutar liberalnog i, istovremeno, demokratskog poretka ili ustroja savremenih država. / Imajući u vidu ove suštinske diferencije između običajnog i političkih teorija ustavnog patriotizma, kažimo: ono što iz koncepcija ustavnog patriotizma možemo, kao inspiraciju i orijentir, preuzeti jeste njihova, što implicitna, a što eksplicitna, zamisao da se na teorijskoj razini patriotizam oslobodi zlotvornih iracionalizma, što ih u historijskim praksama producira običajni patriotizam sa svojim psihoafektivnim, moralističkim, religijskim i ideološkim sadržajima kao i sa svojim sakralizacijama i mistifikacijama nacionalnih historija, nacija, nacionalnih identiteta, država i njihovih tvorevina. Sa stanovišta te zamisli možemo koncepte ustavnog patriotizma shvatiti i kao jedan od vrijednih oblika racionalne kritike običajnog patriotizma." (Ibid.)
Djela
- Vladavina konsenzusom (2006.)
